68. hər grupun poxunun çıxması insanı həyatdan soyudan şeylərdən biridir məsələn. grup deyəndə eyni fikirə sahib insanlar topluluğu nəzərdə tuturam. məsələn facebook`da 4-5 ay əvvəl təzə səhifələr yaranmağa başladı. yumor hisslərinə vurulmuşdum uşaqların. kifayət qədər kreativ idilər mənə görə. bakirəlik, yaxşı oğlan, vorovskoy söhbətlər kimi temalarnan məzələnməkləri ləzzət eliyirdi. indi baxırsan səhifələrin sayı 10 dəfə 20 dəfə artıb özü də girib komment yazanların əksəriyyəti elə yaxşı oğlanlar və civilərdi. təkrar-təkrar söhbətlərdən artıq iyrənirəm. və ya ateist səhifələrini götürək. başlıyanda hamısı guya qaranlığa işıq saçmaq, insanları aydınlatmaq kimi ülvi məqsədlərlə başlıyırlar. biraz keçəndən sonra islam səhifələrinə hücum eləməkdən, gic-gic şeylərlə məzələnməkdən və islamı söyməkdən başqa bir iş görmürlər. səhifədə biraz məlumat yerləşdirdikdən sonra fəaliyyəti dayandırıb, arada bir bəlkə maraqlı screenshot eləsəydilər daha çox hörmət eliyərdim. indi baxırsan islam səhifələrindən fərqsizdirlər. paylaşma debilliyi bunlarda da var. hələ üstəgəl yazıları caps lock`u açaraq yazırlar, halbuki, bir-iki ay əvvəl müsəlmanların bu xüsusiyyəti ilə məzələnirdilər. ya da hakimiyyətə qarşı olan hərəkatı götürək. ilk vaxtlarda deyirsən hə nə gözəl qəşəng yumor hissi olan, savadlı uşaqlardı əsgər ölümlərinə etiraz eliyirlər. indi baxırsan civilər profilində "anti-yap" kimi şeylər yazıb, düşüblər ortalığa. profilləri fotosessiyalardan çıxma şəkillərlə doludu. qaqaşlar da ki, guya ki, yaxşı oğlanların qız tutma texnikaları ilə məzələnirlər amma özləri də fərqli bir şey eləmirlər. baxırsan qızlı oğlanlı bir-birinə olmazın söyüşləri ilə xitab edirlər. tamam qadınlar söyüş söyə bilər demişdik amma bu qədər heç mən də söymürəm axı. yəni hansı qızın dodağına "dur osdur burdan" sözü yaraşar axı? inanın mənə mən adi oğlanlarla danışıqda belə o sözü ağzıma almaq istəmirəm. mənə çox iyrənc səslənir. özümü çox yekə göt kimi aparmaq istəmirəm amma adam fikirləşir ki, mən belə deyiləm axı. bunlar necə mənimlə eyni məqsəd uğrunda mübarizə aparır. istər istəməz səmimiyyətlərinə şüphə yaranır. bəlkə də mübarizədən çəkilməli olan onlar idisə çoxluqlarını görüb artıq mən çəkilmişəm. 2 ay qabaq atamla mübahisə eliyirdim ki, hər gün əsgər ölür bir söz demək lazımdı buna qarşı. indi baxıram təhsilsiz, işi gücü qız tutmaq olan qaqaşlar mənim mübarizəm başlığı ilə statuslar paylaşır. bundan sonra olanlar, olacaqlar qozuma deyil daha. hələ yaxşı ki, nidaya zada üzv deyildim ən böyük səhvim olardı məncə. eyni şey ateizmdə də olur. 13-14 yaşlı ərgənlərin mən ateistəm, deistəm, agnostikəm kimi şeylər yazmağı mənim "günahım" deyil axı. sonra başqa bir tema da kitab oxumaqdı. hər yerdə milləti ruhlandırmaq üçün kompaniyalar keçirildi. dedilər ay kitab oxuyun, ay bizdəki kitab oxuma faizi yaponiya ilə nisbətdə bu qədərdi, nə bilim filankəs kitab oxusaydı belə cahil olmazdı. nəisə dedik yaxşıdı da kim istəməz ki, bizdə də oxuyanlar olsun. atam həmişə deyirdi ki, sovet dövründə kəndə bir kitab xəbəri gəlirdi, hamı o kitabı növbəylə oxuyub qurtarırdı* nə qədər düzdüsə artıq . indi amma kitabı da reklam, ərə getmək, qız tutmaq vasitəsi elədilər. civilər üzlərini kitabla örtüb şəkil çəkdirdilər, aldıqları kitabların şəklini paylaşdılar. gözlədiyimdən başqa cür effekt verdi. inanın mənə sabah kimsə kommunizm ideyasını yaymağa çalışsın onun da içinə sıçacaq bizim millət. bəlkə də sıçıblar artıq mən görməmişəm. bəlkə də günah bizim millətdə deyil. ümumilikdə sürü düşüncəsidi günahkar. bax budu məni bezdirən, sözlük. hara girirsən ilk baxışda cazibədar görünür. deyirsən bu insanlardan yoxdu niyə indiyə kimi bunları kəşf eləməmişəm. sonradan say artdıqca işin poxu çıxır. orda olduğun üçün utanırsan. ya da günah məndədi ki, çox tez müsbət rəy verirəm. biraz da virtual fəaliyyətlərimdən kənara çıxım. 4-5 il əvvəl dost tanışla ilk dəfə qızlara "vurulmağa" başladım guya ki. bir civi ilə qısa müddətli eşq yaşadım guya. bunlar da o vaxtı romantik takılırdılar mənim kimi. nəysə o qız məni sikdir eliyəndən sonra mən söhbətin nöqtəsini qoydum bunlar qoymadı. indiyə kimi mən bir qızla danışıramsa "fikrin nədi?" "istiyirsən onu?" kimi suallar verirlər. amk elə bil ki, hər qızla danışanda onla evlənmək xəyalları qururam mən. bu sevgi söhbətinin poxunu elə çıxardılar ki, daha iyrənirəm bu mövzulardan. qardaş 4-5 aydan bir bir qız görən kimi ona vurulduqlarını deyirlər. sonra bir-birinin əvəzinə mesajlaşma axşamlar qızın şərəfinə mahnılar içkilər və s. inanın bunlar bu 4-5 ildə o qədər təkrarlanıb ki, artıq nəzakət göstərə bilmirəm. bu adamlar o qızları əslində sikmək istədiklərini boyunlarına almayacaq qədər səmimiyyətdən məhrumdular. ilk vaxtlar mənim də xoşuma gəlirdi bu temalar amma daha hər şeyin də bir həddi var da. ya da yeni mədəniyyətlə qarşılaşmaqdan misal gətirək. məsələn türk liseyinə girən vaxtı dedim bunlar necə gözəl insandılar; dinləri bütün, cəsarətləri yerində, nəzakətlidirlər, tarixləri şanlıdı zad. ilk ildə keçirilən tədbirlərdən zaddan təkərə düşür adam. olursan dindar+ülkücü. sonrakı il keçən ilki tədbirlərin eynisini görəndə biraz təəccüblənirsən amma yenə də sınmırsan. bir sonrakı il eyni tədbiri görürsən deyirsən daha sikdirin. insanları da elə. müəllimləri, şagirdləri əvvəlcə adama xoş təsir bağışlıyır amma sonra soyuyursan. məncə bu bir faktdı ki, türk liseylərini bitirən və ya türkiyə unilərində təhsil görmüş tələbələrimizin əksəriyyəti türklərə nifrət edir, geriyə qalanları da onlara qarşı soyuqdurlar. günahı türklərdə görürdüm. amma başqa millətlərlə də eyni cür olur. ilk baxışdan adamı valeh eliyirlər, ancaq müsbət xüsusiyyətlərini görürsən amma sonradan bəyənmirsən. 1 aydan az olmaqla bir xarici ölkəyə səyahətə getmiş hər insan o ölkənin əhalisi haqqında müsbət fikirdə olur məncə. biraz uzun qalsalar fikirlərini dəyişdirərlər.
axırı mənim problemim budu ki, çox tez bayraq dəyişdirirəm. bəlkə də düzgün olan budu. çünki hər halda dostlarım aşk çocuğudu deyə mən də özümü elə aparmalı deyiləm axı. axırı hər nədisə bezdirir məni. təkrar-təkrar neçə dəfə başıma gəlib, neçə dəfə şahidi olmuşam bu şeylərin. ona görə həyat ancaq bundan ibarətdi sanki. bayraq dəyişdirməsən alınmır.